Vrijdag 17 oktober en zaterdag 18 oktober

's-Ochtends om 8.00 uur door Nyi Nyi (onze gids) opgehaald uit het hotel. Het ontbijt was bijzonder, het lijkt wel of het hotel gerund wordt door drie jochies. Ontbijt was goed, zeer effectief geregeld allemaal en in de keuken hadden ze de grootste lol :-)

De rugzakken hadden we gepakt voor twee dagen, toch best wel weer een gewicht als je dat omhangt. De tocht naar het startpunt was dus iets naar achter gelegd, zodat we niet 5 uur, maar 4 uur hoefden te lopen. Gelukkig viel de verkoudheid mee vandaag, na wat ‘overjarige' tabletten tegen griep/verkoudheid ingenomen te hebben (ooit in 2008 in Singapore gekocht :-) ).

Onderweg de drager en tevens kok opgepikt, een goedlachse man, die naar later zou blijken erg goed kon koken en ook erg behulpzaam was. Direct na het vertrekpunt al met een opa en oma en twee kleindochters die bezig waren om mais te pellen aan de praat geraakt, met Nyi Nyi als tolk. Zoals tijdens de hele trekking bleek was men erg nieuwsgierig naar waar wij vandaan kwamen, onze leeftijd en of we getrouwd waren. Vervolgens door wat ze hier noemen 'the bread basket' gelopen. Erg veel landerijen waar werkelijk zo een beetje alles wat je kunt bedenken op verbouwd wordt. Het is heel vruchtbare kleigrond. Doordat het de dagen en de nacht ervoor erg geregend had, bleef dat lekker onder onze schoenen plakken. Het lopen werd al snel schaatsen en tot onze grote verbazing had de drager er op zijn teenslippers (‘flip-flops') er geen enkele last van en liep met een zware rugzak met al het eten voor de komende twee dagen, borden en potten en pannen op zijn rug en een klein zakje met drie eieren voor het ontbijt in zijn hand :-). Met de andere hand hielp hij Brigitte ook nog eens op de echt glibberige stukken. Maar goed, die loopt dit parcours bijna iedere dag. Dan krijg je er ook wel handigheid in :-) Net voor het dorpje waar we zouden lunchen met een tweetal dames (schoonzussen) aan de praat geraakt en ook weer een hele tijd staan praten met de oudste. Erg leuk. Bij mensen thuis de lunch gebruikt (bereid door kokkie). Heerlijk! Tijdens de lunch begon het te regenen. Dat hebben we mooi misgelopen, hoewel de weg omhoog naar de overnachtingsplaats er niet beter op werd bleek later. Wat een geglij en geglibber over smalle paadjes die meer kleine riviertjes leken en achter ons een donkere lucht met gerommel van onweer dat dichterbij kwam. Uiteindelijk heeft het onweer ons gelukkig niet ingehaald. Zelf ben ik nog uitgegleden en op een haar na een helling afgetuimeld. Gelukkig bleef ik in de struiken hangen. De camera heeft ook deze val gelukkig weer overleefd, na een paar dagen geleden ook al vanaf een meter op de stenen geknikkerd te zijn. Ik moet maar eens op gaan passen.......... Brigitte zakte nog ergens net tot onder de rand van haar schoen in de modder weg. Net geen 'volloper'.

Gelukkig net voordat de regen losbarstte op de overnachtingsplaats aangekomen. Onze schoenen zagen eruit alsof we dagen door de blubber hebben gelopen en later op de avond was het nog een hele toer om alles er met een klein borsteltje af te schrobben.

Toen we aankwamen waren ze net de TV op orde aan het brengen voor de kwartfinale voetbal voor teams onder de 19 jaar tussen Myanmar en de Verenigde Arabische Emiraten. Wat dat betreft verschilt voetbal kijken voor een TV niet zoveel over de wereld :-) Nog stukje meegekeken en de 1-0 van Myanmar gezien. Uiteindelijk heeft Myanmar met 1-0 gewonnen en is door naar de halve finale en is door naar de Azië cup volgend jaar in Nieuw Zeeland. Vóór de voetbalwedstrijd nog even een 'dancing shower' genomen zoals Nyi Nyi de douche met koud water uit een olievat noemde :-). De eerste drie kommen met water zijn altijd het koudst, dus die moet je over je schouder heen op de grond gooien volgens zijn theorie :-). Dat hielp niet echt :-)

Na het voetbal gaan eten, weer overheerlijk gekookt door de kok. Veel te veel weer, maar wel erg lekker. Na het eten om 19.30 uur richting 'bed' (twee dunne matrassen met kuil in het midden op de grond). De eigenaar van het onderkomen kwam nog melden waar de extra dekens lagen :-) Moesten we wel om lachen, wij stegen bijkans op van de hitte :-) Om 20.00 uur te bed. De nacht redelijk geslapen ondanks het 'matras' en 's ochtends om 6.45 uur uit bed. Brigitte heeft er 's-ochtends weer een pijnlijke schouder aan over gehouden. Opeens leek iedereen tegelijkertijd wakker te worden zo rond 6.00 uur. Dus ook maar uit bed, alles opgeruimd en al snel kwam Nyi Nyi ons roepen dat het ontbijt klaar was. Wentelteefjes en gebakken rijst met omelet (jawel, de eieren van gisteren :-)...). Op ons gemak ontbeten en op pad gegaan.

Na 20 meter stonden we al voor een enorme plas water, waar we in een boog omheen moesten. Net na de plas ging Brigitte al onderuit, dat beloofd wat, 4 uur glibberen en glijden. Gelukkig viel het eerste stuk aardig mee, wel behoorlijk stijgen, maar niet extreem glad. Vervolgens kwamen we op een groter grindpad uit, een doorgaande weg, die erg goed te lopen was. Na ongeveer twee uur wandelen even rust gehouden bij een shop langs de weg en even wat gedronken. Daarna snel weer van de weg af en smallere paden op. Toch wel leuker wandelen. Na ruim drie uur wandelen zagen we in de verte het Inle Lake liggen. Vanaf dat moment nog via een smal, erg steil en glad pad naar beneden. Dat was weer even uitkijken en de aandacht erbij houden.

Beneden aangekomen bereikten we al snel onze lunch locatie, ook weer bij mensen thuis. De kok snel de keuken in en wij lekker even gezeten. Groot nieuws: Brigitte had maar één blaar en ik nu zelfs ook één, die helaas open is en mijn kleine teen is aardig rood en doet zeer. Even in de gaten houden dus. Dat krijg je met redelijk nieuwe schoenen.........

Na de lunch een eindje verder gelopen en daar in een boot gestapt voor de transfer over het Inle Lake naar Nyaung Shwe. De boot gaf me opeens een peut gas en op volle snelheid door een smalle vaargeul tussen de drijvende tuinen door. Spectaculair, zowel de stuurmanskunst als de drijvende tuinen. Na een tijdje kwamen we op open water en daar kwamen we al snel de eerste 'beenroeier' tegen. Dit is typisch voor het Inle Lake. De roeier bedient de peddel met zijn been en heeft dus twee handen vrij om het visnet uit te gooien en op te halen. Erg bijzonder om te zien! Onderweg veel gemotoriseerde boten tegen gekomen, allemaal smalle boten, waar de passagiers achter elkaar in zitten en die allemaal 'full speed' gaan. Na aankomst in Nyaung Shwe afscheid genomen van de drager/kok. We zullen zijn lach, zingen onderweg en lekkere eten gaan missen.

Door Nyi Nyi naar het hotel gebracht. Het hotel is van de familie van de vrouw en haar man spreekt erg goec Engels. Wat blijkt, die heeft jarenlang in Engeland in een hotel gewerkt. Erg aardige mensen en zeer klantgericht en behulpzaam. Na aankomst op de kamer (eigenlijk een vrijstaande bungalow) bleek dat het bed vol met mieren zat. Het bed staat onder de airco en door de regen waren de mieren door de muur de airco in gekropen en werden zo de kamer in geblazen op bed. Niet lekker al dat gekriebel, dus maar even melding van gemaakt. Al snel stonden twee jongens met twee spuitbussen klaar. Aangezien de doorgang van de airco buiten naar binnen vrij hoog in de muur zit en die gastjes bij het uitdelen van 'lengte' niet vooraan hebben gestaan, maar even geholpen :-) Dit probleem was snel opgelost en ze hebben voor de zekerheid de spuitbussen laten staan. Dat bleek handig, er lopen meer mierensporen door onze bungalow heen blijkbaar. Na het nodige 'spuitwerk' lijkt alles nu 'miervrij' te zijn :-) Het bed werd overigens direct afgehaald en met nieuw beddengoed opnieuw opgemaakt. We stonden verbaasd hoe precies dit gebeurde....

's-Avonds hier in het hotel gegeten, met een halve fles Chardonnay uit Myanmar erbij. Heerlijk, zowel het eten als de wijn. De wijngaard heet Blue Mountain en is door een Fransman opgezet (zie hun website). Nu ga ik maar eens proberen dit verslag geplaatst te krijgen. We hadden vanmiddag al gedurende ongeveer een uur een stroomuitval en het internet is van het type 'erg traag' :-)