De eerste dagen deel 3

Vrijdag 3-5. Hoogtepunt en overwinningen.
's-Ochtends om 6 uur ontbijten (een zeer pover ontbijt overigens, zeker voor een dag wandelen) en om 7 uur in de 4x4 naar de Tsingy. Onze chauffeur Feno had de gids al meegenomen. Het was nog een uur rijden naar de Tsingy. Helaas was het laatste stuk van de weg nog niet begaanbaar met de auto, zodat we de laatste 2 kilometer moesten lopen. Op enig moment begon het rotsachtiger te worden en stond een groepje dat voor ons vertrokken was omhoog te kijken. In de boom zat een lemuur die alleen 's-nachts actief is. Na een fotomoment weer verder en al snel stonden we aan de voet van de Tsingy. Eerst moesten we door een smalle grot en tussen de kalksteenspitsen door. Op sommige punten moesten we kruipend/liggend met de rugzak voor ons uit tussen de rotsen door, met de hoofdlamp op ons voorhoofd (een overwinning voor Brigitte, die het daar niet zo op heeft). Na het aantrekken van de klimgordel met 2 piston haken kon het echte werk beginnen. Direct een steile wand op en 80 meter de hoogte in, via ladders, stenen opstapjes via een stalen kabel waar we steeds beide piston haken moesten gebruiken en bij een punt waar de kabel door een oog liep eerst de ene moesten afkoppelen en om volgende stuk zetten en vervolgens de andere haak overzetten en verder klimmen. De punten en zijkanten van de kalksteenspitsen zijn razend scherp, dus bij vastpakken moest je flink uitkijken. Na de 80 meter omhoog klimmen kwamen we op een houten vlonder (op 150 meter hoogte), helemaal op de top van de Tsingy, met een schitterend uitzicht over de Tsingy. Vervolgens weer omhoog en omlaag met de haken en via ladders naar een volgend plateau. Daarna verder naar de touwbrug van 20 meter lengte, over een kloof van 70 meter diep. Ook deze hindernis genomen en zo ik mijn hoogtevrees bij de eerste klim al niet had overwonnen, dan nu wel zeker. Vervolgens weer een stuk naar beneden en een grot in, genaamd 'De kathedraal'. Erg mooi ook. Vervolgens geluncht en weer de 2 kilometer terug naar de auto in de ondertussen bloedhete zon. Een schitterende wandeling door een zeer bijzonder gebied. Schitterend! Al met al een zeer pittige wandeling, omdat je ruim 3 kilometer lang aan het klimmen, klauteren, kruipen en dalen bent, met temperaturen ruim boven de 30 graden.
Om half drie weer terug op het resort en de douche zijn werk laten doen. Morgenochtend moeten meer toeristen naar het zuiden, de meeste zelfs helemaal naar Morondava, zodat de chauffeurs tijdens onze wandeling gezamenlijk hebben besloten om het eerste stuk in colonne te rijden, om elkaar bij de modderpoelen te kunnen helpen en zo allemaal 60.000 Ariary te kunnen besparen. De vorige dagen hadden ze allemaal vastgezeten. Die gasten zijn dus redelijk binnengelopen. Het blijkt ook dat ze de modderpoel verder hadden uitgegraven :-) Ondernemertjes in de dop dus, maar toch ook wel een beetje boefjes :-).

Zaterdag 4-5: Van Bekopaka naar Camp Amoureux.
Ook nu dus weer vroeg op, om 5.15 uur ging de wekker......:-) Het lijkt net vakantie.
Met twee auto's de ferry op en overgevaren. Na 5 kilometer doemde de beruchte modderpoel op. Feno is uitgestapt en is eerst door het midden van de poel gelopen. Het water kwam tot boven zijn knieën, dus niets om ons zorgen over te maken :-) Alleen de ondergrond was nogal glibberig. De chauffeurs van beide auto's besloten dus door het midden te gaan en met een aanloop, gas erop en een enorme blubberfntein haalden beide auto's het. De hindernis was genomen. Onderweg opeens op de rem voor een 'grond-boa' van ongeveer een meter lang, een fotomoment dus.
Vóór de ferry nog in Restaurant 'The mad zebu' geluncht. Mooi opgemaakte borden en heerlijk eten. De ferry bij Belo is een hele belevenis. De oversteek is niet recht overvaren, maar de aanlegplaats aan de overkant ligt een paar kilometer verderop ( een uur varen :-)...).. De ferry's zijn twee lange smalle boten, die met een ijzeren frame aan elkaar zijn gemaakt met daarop planken bevestigd waar de auto's op staan. Het was eerst even onduidelijk welke ferry we moesten hebben en we werden over de ene ferry naar een andere gelootsd. Dat bleek echter niet de bedoeling, dus weer terug de eerste op. Vervolgens voer de andere weg en legde een nieuwe ferry aan langs de ferry waar wij op stonden. Al het voetvolk eraf, maar toen bleek ook dat weer niet goed, dus die ferry legde een eindje verder aan. Degene die net was weggevaren kwam weer terug en er ontstond een discussie, waaruit bleek dat we niet met die mee moesten. Uiteindelijk bleek de ferry waar we de hele tijd al op stonden de juiste te zijn. Het was meer een soort 'ferry-dans' dus. De benzine (hadden we zelf mee moeten nemen) werd eerst overgeheveld in kleine motorolie flessen en die werden aan een touw boven de motor gehangen, met een slangetje naar de motor toe. Vanaf de motor werd de schroef aangedreven dor twee V-snaren, die er onderweg regelmatig af liepen, dan weer op het ene 'onderstel' dan weer op het andere. De koeling gebeurde door regelmatig water uit de rivier.in een bak boven de motor te gieten. Deze zeer gavanceerde aandrijving is zijn tijd ver vooruit :-) Op de rivier gaf mijn horloge 38 graden aan. 'Winter' in Madagaskar...:-)
Desondanks op de andere oever aangekomen en over een andere ferry heen de steile oever op.
De andere kant van de rivier gaf een heel ander landschap te zien, veel droger en lager gras. Naar Camp Amoureux was het nog een behhorlijke rit. Om 15.45 uur stonden we er en werd besloten eerst Baobab-Alley te gaan bezoeken tijdens de zonsondergang. Onderweg nog een overstekende kameleon tegengekomen (fotomoment en 'check' vanhet lijste 'to-see'). Vervolgens in behoorlijk tempo over de slechte hobbelweg om nog op tijd te zijn voor de zonsondergang. Schitterend zo al die immense Baobabs op een rij aan beide zijden van de weg. De kinderen daar waren helaas toch al beetje door het toerisme verpest. Eerst 'Vaza, vaza, photo, photo' roepen om vervolgens om geld te zeuren en niet even, maar aanhoudend. Mooi de Baobabs bij zonsondergang op de foto gezet en in een noodgang in het donker terug naar Camp Amoureux voor de avondwandeling. Snel omkleden in het donker in de tent en op pad met 2 gidsen door de bossen van Marofindrilia National Parc. Onderweg een aantal muis-lemuren gezien (leuk die oranje en blauw oplichtende ogen) en zelfs in het aardedonker goed op de foto kunnen zetten. Na ook nog een hagedis gespot te hebben na anderhalf uur terug naar Camp Amoureux. Onderweg wilde ik even mijn bril schoonmaken van al het zweet, maar deze brak op de neusbrug doormidden :-(( Gelukkig heb ik een reservebril bij, maar het wordt de rest van de vakantie wel voorzichtig aan doen.......
Na terugkomst om 21.30 uur pas aan het diner begonnen, echter de 'trek' was goeddeels weg. We bleken overigens de enige gasten te zijn op deze erg rustige 'camping'. Het verblijf is een grote koepeltent op een houten vlonder met daar achter op die vlonder een toilet, wasbak en douche, met koudwatervoorziening uit een grote ton. De meeste mensen die op het kamp werken komen uit het nabijgelegen dorp en 95% van de verdiensten gaan ook die kant op. Een goed project dus.
Nu nog een beetje Engels leren spreken en verstaan :-). Niet iedereen spreekt Malagassisch of Frans :-).Camp Amoureux dankt zijn naam aan de Baobab Amoureux, één Baobab die zich aan de voet splitst en om elkaar heen draaien (Baobab in love).

Zondag 5-5: Camp Amoureux en rit naar Morondava
's-Ochtends konden we het kamp pas goed zien hoe ons verblijf er uit zag. Na het nemen vaan een ijskoude douche hoorde ik naast het verblijf rumoer. Wat bleek, drie meter van de tent zat een witte lemuur in de boom lekker bladeren te knabbelen. We stonden/zaten elkaar even aan te kijken, echter toen Brigite kwam kijken was die in een paar sprongen zo 10 bomen verderop om daar naar ons te gaan zitten kijken en even uitgebreid zijn behoefte te doen. Je zal er net onder staan.
Na het uitgebreide ontbijt, met vers brood (!!) en keuze uit divers beleg, waaronder jam van de Baobab vrucht en papaya jam, terug naar de tent om onze spullen te pakken voor de wandeling. Tijdens het aantrekken van onze schoenen zat opeens een lemuur op nog geen 3 meter van ons vandaan op zijn gemak in een boom met zijn achterwerk op een schuine tak en zijn poten tegenover op een andere tak. Zo hebben we elkaar een tijdje aan zitten kijken totdat hij/zij het wel genoeg vond en snel een eindje verderop ging zitten. Een moment om nooit te vergeten !!
Tijdens de wandeling een aantal Sifaka's (dansende lemuren) gezien, die in een noodgang van boom naar boom sprongen. Bijzonder om te zien!
Na de wandeling geluncht en de auto in via Baobab alley naar Morondava, zo een twee uur rijden. Van Feno zijn e-mailadres gekregen en afscheid genomen van wederom een goede, aardige en plezierige gids/chauffeur.