De laatste dagen

Donderdag:
Besloten om vandaag te gaan wandelen om de aangekochte worstjes ergens 'op Finse wijze' te gaan grillen boven een vuur en vervolgens te gaan nuttigen. We hadden al een 'rondje' van 7 kilometer uitgezet op de Garmin om te gaan lopen het National Park in. De route naar het startpunt bij de oude skilift was even met hindernissen, de door ons bedachte 'shortcut' over de pistes was even zoeken en om de afscheidingen heen zien te komen. Maar uiteindelijk het startpunt gevonden en de route begonnen. Heerlijk door een muissstil bos, over een goed zichtbaar en door een sneeuwscooter 'gemarkeerd' pad. Ergens had de sneeuwscooter ook een 'shortcut' genomen die mij ook wel handig leek en na twee stappen stond ik tot mijn middel in de sneeuw :-) Het draagvlak van een 300 kilo zware sneeuwscooter is blijkbaar net wat anders dan een 95 kilo 'licht' mens op sneeuwschoenen :-) Vooralsnog langs de open hut gelopen, het was immers nog niet eens half 12 en het ontbijt zat er nog maar 'net in'. Daar besloten het moeras in te lopen, nu natuurlijk bedekt met ijs en een dikke laag sneeuw, naar een houten uitzicht 'torentje'. Daar de blauwe bordjes verder gevolgd, maar verder dan een oud sneeuwschoenspoor geen duidelijk pad of zo. Dat werd dus zo een kilometer ploeteren door de 'tief-schnee'. Aan het einde het moeras uit en weer eindje de berg op. We hadden nu toch wel trek gekregen, dus niet naar de dichte hut verder gelopen, maar weer een stukje terug naar de open hut. Daar zat ondertussen een Finse langlaufer, die echter al snel vertrok. Een tijdje bezig geweest om in de ondertussen straffe wind een vuur aan te krijgen. Met dank aan de lang geleden ooit aangeschafte storm-aansteker dit vuur toch redelijk snel aangekregen. Mannen en fikkie stoken hè :-)
Toen het vuur net aan was kwamen er Nederlanders langs, die nog even bleven staan praten toen wij de worstjes boven het vuur hadden hangen. Iedere hut heeft in Finland een vuurplaats, met hout, een bijl om het hout te kloven, spiezen om de worstjes aan te doen en roosters voor boven het vuur. Het meest bijzondere is, dat deze materialen gewoon blijven liggen en niet gejat worden. In Nederland zijn de materialen binnen twee dagen weg, is de hut gesloopt of in de fik gestoken en hangt er zeker geen briefje van de dader(s) bij. Wat een verschil toch eigenlijk............
Na de lunch besloten dezelfde weg terug te lopen, echter na een paar honderd meter een aftakking die ook naar Pyhä ging. Geen 2 kilometer, maar 4,3 kilometer over een smal sneeuwschoen / langlauf spoor. Dat leek ons wel leuk :-) Het 'spoor' bleek al snel niet meer dan een spoortje met diepe sneeuw en de 4,3 kilometer bleek dus ruim 6 kilometer te zijn. We kwamen via de hoofdweg weer Pyhä binnen, de laatste kilometer in een behoorlijke sneeuwstorm. Even bij de supermarkt nog Gögli gekocht (Finse gluhwein zonder 'wein', dus druivensap met kruiden, wel lekker). Brigitte stond buiten naar de sneeuwstorm te kijken, toen er een getinte man op blote voeten in teenslippers (blijkbaar was hij teenslippers van vroeger gewend) vanuit zij auto door de sneeuw naar de supermarkt kwam lopen. Lachen :-)
Na thuiskomst waren we redelijk moe, uiteindelijk ruim 12 kilometer op sneeuwschoenen gelopen, over best slechte sporen. Lekker rozig de sauna in en daarna gegeten. Nu liggen we voor pampus op de bank bij de brandende open haard :-) Geen beter leven dan een goed leven :-)
Om 23.00 uur kregen we opeens een Noorderlicht alert. De puf om er op uit te trekken ontbrak enigszins. Toch even naar buiten en beneden bij Naava gekeken of het iets was. Weinig spectaculair, was zelfs iets minder als zondag. Je wordt bijkans nog 'verwend' ook :-)

Vrijdag:
In verband met een pijnlijke overbelaste pols niet gaan langlaufen (daar moeten we dus weer voor terugkomen :-)....), zoals we wel gepland hadden. De dag lummelend en lezend doorgebracht. Ook wel lekker :-)
Om 17.30 uur werden we opgehaald voor de kook-workshop. Het jonge stel in de blokhut tegenover ons ging mee en een familie uit Tilburg, vader, moeder, twee dochters met aanhang. Een gezellige groep zou in de loop van de avond blijken. Eerst een klein rondritje in rendiersledes gemaakt. Geen Rudolph aan de slede en ook geen cadeaus achterin, maar toch wel weer leuk. Vroeger was dit het vervoer in Lapland. Weer bij het begin aangekomen en in de Kota (zelfde als een Indiaanse tipi) het voorgerecht gemaakt, stukjes rendiervlees. Wat is dat toch smakelijk vlees, beter dan die in korte tijd voor de consumptie opgefokte koeien die wij eten. Een rendier eet door het jaar heen 350 verschillende soorten voeding en loopt lekker buiten. De rendieren worden in de maand oktober 'uitgekozen' welke geslacht worden en welke niet. Zolang het totaal aantal rendieren in Fins Lapland maar beneden de 200.000 blijft. De 600-700 rendierhouders moeten zelf uitzoeken welke naar de slacht gaan en welke niet. In de maand juni worden nieuwe rendieren geboren, zo een 120.000 stuks. Die worden met hulp van de vele muggen die hier in juni rondvliegen (de rendieren gaan in groepen bij elkaar staan om de steken van de muggen te voorkomen) bij elkaar gedreven en krijgen dan een oormerk van bij welke rendierhouder ze horen. In oktober zijn de mannetjes druk doende de vrouwtjes op de zoeken en te 'verzamelen' om weer nieuwe rendiertjes te gaan maken. Veel van de mannetjes eten weinig en zijn druk met verzamelen en voortplanten, 5% van de rendieren is mannetje, dus die hebben het dan aardig 'druk'. Om die reden gaan relatief veel mannetjes naar de slacht, omdat veel zo ondervoed zijn, dat ze de winter toch niet overleven. Goed, tot zover het rendierenverhaal en weer terug naar het fornuis :-)
Het hoofdgerecht moest op een oud houtgestookt fornuis klaargemaakt worden. Verschillende soorten groenten, snoek en Lapse aardappeltjes. De snoek is hier in een ijswak gevangen door een vriend van Aansi, de rendierhouder. De groenten en aardappeltjes komen uit zijn eigen moestuin. De aardappeltjes zijn klein en smaakvol. Ze worden in juni gepland en door de temperatuur hier en de hele dag licht, kunnen ze in juli al geoogst worden. Er zit dan een dunne schil omheen. De rest oogsten ze in september, dan is de schil iets dikker. Wij waren in de groep voor het hoofdgerecht ingedeeld, dus eerst de aardappelen schillen, wortels en koolraab schillen, de uien schillen en klein maken en dan alles de gietijzeren pan in met wat boter. Vervolgens een sausje van stukjes snoek gemaakt en de snoek gebakken. Op een houtgestookt fornuis koken is even handigheid krijgen. Links zit het hout en is dus 'stand 6' naar rechts toe zit geen hout en is dus stand 5 tot 1.'Stand 0' is de tafel naast het fornuis :-) Het hoofdgerecht was overheerlijk!
Het dessert was een pudding van 'lingonberrie' (thuis maar eens kijken wat dat in het Nederlands is) met een soort van kletskop erop. Ook erg lekker.
In de shop nog een handgemaakte dolk gekocht. Voor onze outdooractiviteiten wel handig bleek bij het aanmaken van het vuur donderdag. Toch handig als je stukjes hout kunt 'produceren' om het vuur aan te krijgen.
Voldaan, na een leuke en gezellige avond weer naar de blokhut gebracht, met aan de horizon weer een beginnend Noorderlicht, dat overigens niet doorzette.

Zaterdag:
Vandaag inpakdag en hopelijk vanavond nog Noorderlicht. De voorspellingen wat betreft intensiteit zijn goed, nu nog hopen dat het niet weer dichttrekt vanavond. We gaan het zien. Nu nog even dit posten bij Naava, onder het genot van een dubbele espresso en het avondeten inslaan en dan alles weer bij elkaar gaan grabbelen en inpakken.

Zondag:
Morgen om 1015 uur vertrekken we weer met de skibus richting Rovaniemi en komen we weer naar Nederland.