Donderdag 16-5

Donderdag 16-5: Lange rit
Vandaag van Ranomafana naar Hotel Madalief bij Andasibe. Een behoorlijke rit. Over het eerste deel van de rit valt weinig te vertellen. Deels dezelfde weg om weer op de RN7 te komen. Onderweg een drukte van belang van mensen die op weg waren naar de donderdag markt van de nabij gelegen plaats. 'Nabijgelegen' is overigens een relatief begrip hier, soms kilometers lopen, veelal op blote voeten, met de handelswaar in de hand of in manden op het hoofd. Vaak zijn de mensen netjes gekleed, vaak in de originele Betsileo klederdracht, met grappige gevlochten raffia mutsjes, net omgekeerde mandjes. De mannen vaak in omslagdoeken (lamda's genoemd). Kippen en ganzen worden vervoerd in manden, met de kopjes er nieuwsgierig bovenuit kijkend, of in een 'bosje' met de poten bijeen gebonden als wat wij zijn gaan noemen 'upside down kippen' :-).
De lunch genuttigd in Ambositra (spreek uit: Amboesjtra). Die plaats is het middelpunt van houtsnijwerk en handwerk. Een werkplaats waar hout bewerkt werd bezocht. Erg mooi om te zien, met name dat op het houtsnijwerk een soort van schilderijtje wordt gemaakt middels patronen gemaakt met een figuurzaag, waarbij de stukjes worden 'ingelegd'. Erg knap en erg veel detail. Leuk zijn de kistjes met 'verborgen' sluiting. Uiteraard de plaatselijke middenstand gesteund, onder andere door een kistje voor de vannillestokjes te kopen :-). Met verborgen sluiting :-). Even door het dorp gelopen en wat winkels bezocht. Wat opviel is dat er enorm veel details in het houtsnijwerk zitten.
Vanuit Ambositra naar Hotel Madalief, een stichting opgezet door een Nederlandse vrouw, oorspronkelijk in Ambositra, waar nog de opvang voor jonge vrouwen en kinderen zit. Het hotel is later nabij Andasibe gebouwd om inkomsten voor de verschillende projecten te kunnen genereren. Zo ontbijten hier iedere ochtend zo een 50 kinderen van een nabijgelegen school, voordat de les begint. Ook komen padvinders hier regelmatig op kamp en de kinderen vanuit Ambositra. Een heel goed project. 's-Avonds na het diner nog met de oprichtster van de stichting gesproken, Remi. Hoe klein kan de wereld zijn, haar familie van moeders kant komt uit Drunen en van vaders kant uit Den Bosch. Erg grappig toch wel :-). Het eten was overigens geweldig, typisch Malagassisch.