De husky tocht

Maandag en dinsdag de husky-tocht met overnachting.
's-Ochtends om 11.30 uur opgehaald door de reisleiding. Er gingen nog twee Nederlandse stellen mee op de husky tocht. Twee jonge stellen uit Amsterdam en Hoorn. Na een minuutje of 20 waren we op de husky farm en kregen we onze spullen uitgereikt. Schoenen (die moesten twee maten te groot zijn voor extra sokken), thermo overall, handschoenen (die voor geen meter zaten), bivakmuts (geen bank in de omgeving te bekennen om te beroven) en extra sokken. De schoenen waren bij iedereen te klein, dus was een heel spektakel een goede maat aan je voeten te krijgen :-)
Eerst de nodige uitleg gehad over hoe de slede te besturen, met name de bochten. Geen overbodige luxe zoals later zou blijken........ :-)
Uiteindelijk dan naar de reeds ingespannen honden sleden. Ik kreeg de voorste, als eerste achter de sneeuwscooter en Brigitte daarachter. Het was zo bij de start een hels kabaal van blaffende en huilende honden, die elkaar zo nu en dan ook nog eens te lijf gaan. Er gingen ook nog twee jonge stellen uit Zwitserland in onze groep mee.
Uiteindelijk stond iedereen op zijn of haar slede en toen mochten ze los. Dat is goed vasthouden, het is net of je gelanceerd wordt. Zeker het eerste stuk ontwikkelen ze een snelheid van heb ik jou daar. En dan nog maar met 5 honden in plaats van 6 (ingeval er iemand in de slede mee gaat). De voorste twee honden zitten aan het trekkoord aan de slede vast én met een kort staaldraadje met de halsbanden aan elkaar. Dit zijn de 'slimme' honden, veelal vrouwtjes. Zij 'zien' ook wanneer het spoor afbuigt, soms door in het spoor dat ze niet moeten volgen twee dennentakjes of een oranje stok te steken. De middelste honden zijn de 'speed dogs' veelal jonge wat minder ervaren honden. Die gaan als de brandweer zeg maar. De achterste twee zijn de sterke honden, die de slee trekken en dus de slede als laatste een heuvel over trekken. Dit zijn vaak de mannejes honden, de 'dommekrachten' zeg maar. Van Brigitte moet ik nu typen: 'Net als in de mensenwereld' :-) Hoewel vrouwtjeshonden beter lijken te kunnen navigeren dan vrouwtjes mensen :-)
In één van de eerste bochten ging ik zowat onderuit, door in een reflex achter de slede aan te hollen, wist ik nog net beide latten waar je op moest staan te bereiken en even bij te remmen om op adem te komen. Dat ging met heel veel geluk maar net goed....... Na een uurtje sleetjerijden, soms over hobbelige losse sneeuw en een door de sneeuwscooter uitgediept spoor opeens een haakse bocht naar rechts en ook direct een heuvel af. Ik kwam er nog goed doorheen met veel geluk, maar Brigitte was opeens ridder zonder slede en viel de sneeuw in. De dame achter haar eveneens. De sneeuwscooter was al blijven staan en ik kon nog net Brigitte haar voorste honden opvangen die 'door mij heen' wilden. Toen iedereen weer op de slede zat door naar een tipi waar we de lunch kregen, het was ondertussen al half 3 geworden. Na de soep de gebruikelijke worst in een broodje en thee/koffie met zoet brood na. We kregen hoofdlampjes uitgedeeld voor het laatste stukje tot de overnachtingslocatie. Dat was inderdaad nog maar een klein stukje. Daar gestopt en moesten we meehelpen de honden hun tuigje af te doen en in hokken te doen, dan wel aan losse kettingen die tussen bomen gespannen waren vast te zetten. Een ander deel van de honden had een eigen klein hokje waar ze net in pasten voor de nacht. Dat was best wel een klus. Daarna onszelf 'ingericht' in onze blokhut, de 6 Nederlanders een eigen hut en de 4 Zwitsers een hut. Daarna meegeholpen om alle honden te eten te geven. Ze kregen een homp bevroren vlees. Best wel een hele toer om alle honden in het donker van vlees te voorzien, met name de honden in de hokken. Bij het naar binnen gaan, tjoepten er zo maar drie langs me heen naar buiten. Gelukkig weer snel kunnen vangen. De husky farm heeft 180 huskies en de staf kent ze alle 180 van naam en weten of ze leiders, speed dogs of trekkers zijn en nog belangrijker, of ze bij elkaar passen. Meestal zit in een span een hele familie en vaak vaste koppels. Zo had Brigitte op de terugweg een tweetal trekkers die tijdens het lopen steeds van plek wisselden. Zo van: 'mijn linker poot raakt moe, ik wil nu even rechts lopen' :-)
Na het voeren van de honden zelf naar de blokhut om te eten. De Zwitsers kwamen bij ons in de blokhut eten. Met de kachel aan leek het al snel een sauna. Dus op enig moment de deur maar open gezet. Een erg gezellige avond gehad met zijn allen. Tussen hoofdgerecht en nagerecht nog bij toerbeurt de houtgestookte sauna in. De jongeren gingen uit de sauna afkoelen in de sneeuw. Daar hebben wij ons maar niet aan gewaagd, zeker na de kampvuur verhalen dat een ambulance ruim 1 1/2 uur nodig heeft om er te komen en een helikopter ruim een uur. Dan zijn we in Nederland toch wel erg verwend met een aanrijtijd van maximaal 15 minuten. Na de sauna koffie / thee met pannenkoeken, met de onvermijdelijke bessen puree. In de winter volkssport nummer één langlaufen, in de zomer bessen plukken lijkt het :-)
Na de toet was het al bijna middernacht en ons bed in gedoken. Niet goed geslapen met 6 man/vrouw op één kamer en de hele nacht hondengeblaf en -gehuil op de achtergrond, maar toch redelijk 'uitgerust' opgestaan. Wel deed het hele lichaam 'zeer'. Best inspannend zo achter op een slee. Rond 8.30 uur ontbijt en vervolgens alle honden in vaste volgorde in het tuig hijsen en aan de sledes vastmaken. Ze werden allemaal al snel weer heerlijk 'gek' en een herrie van jewelste dus weer. Ondertussen met de nodige honden 'geknuffeld' er zaten een behoorlijk aantal bij met een erg hoog 'knuffel gehalte'
Rond 11.30 uur pas weer van start en onder een blauwe hemel met een lekker zonnetje door 'winter wonderland' gesleet. Heerlijk, prachtig en rustig! Een geweldige ervaring! Rond 13.00 uur weer op de husky farm terug en daar nog een lunch gehad in het restaurant bij de farm. Ook nog even met de vrouw van Theo staan praten, de vader van de eigenaar van Scandinavian Winter Sports. Zijn vrouw is voor het eerst de hele winter mee en werkt daar nu om de taal te leren. Vervolgens terug gebracht naar onze blokhut en lekker de sauna in, de door Brigitte gemaakte Go-Pro filmpjes bekeken en daarna zelf gekookt. Net ons eten op en dit verslagje geschreven. Weer twee bijzondere dagen achter de rug.