Donderdag 16 oktober

Vanochtend om 6.30 uur opgehaald door Ye voor de transfer naar het vliegveld. Iets voor 7.00 uur waren we al op het vliegveld van Nyaung-U. Ye begon de nietjes uit onze E-tickets te halen, hetgeen ons niet zo handig leek allemaal losse blaadjes. Vervolgens een gestuntel om het verwijderde nietje weer terug te krijgen. Toen zou hij het inchecken wel regelen en kwam hij terug zonder boarding-passes. Op onze vraag waar die waren zij hij dat die niet nodig waren, maar achter hem kwam al iemand met de boarding-passes aangelopen. We hebben sterk het idee dat we Ye niet erg gaan missen :-)

De vlucht zou om 9.35 uur vertrekken, maar had ruim een half uur vertraging. De vlucht naar Heho duurde volgens de piloot 35 minuten, maar dat is Birmese tijdrekening. Uiteindelijk na drie kwartier pas in Heho :-) Op het vliegveld opeens controle van het paspoort, vreemd voor een binnenlandse vlucht. Het was ook even onduidelijk waar de bagage binnen zou komen, maar die werd gewoon de aankomsthal in geschoven en op een hoop gelegd :-)

De gids en chauffeur lijken aardige gasten. De gids hebben we voor de komende 8 dagen, dus ook op en rond het Inle-lake. We zijn allebei flink verkouden en lopen aardig te blaffen en te snotteren. Brigitte heeft geen koorts meer, ik nog wel. We voelen ons dus helaas niet erg fit. Dus aan de gids gevraagd of de trekking voor de eerste dag kan worden ingekort naar 4 uur wandelen in plaats van 6 uur. Dat gaat hij organiseren. Vanuit Heho met de auto via Aung-Ban en Kalaw naar het olifantenkamp Green Hill Valley. We zitten hier in Shan-State en het plateau is zeg maar de voedselschuur van Myanmar en ook wordt er veel vanuit Shan-State via Yangon geëxporteerd. Een bedrijvige regio, wat te zien is aan het vele vrachtverkeer hier.

De wandeltocht naar het olifantenkamp werd ons afgeraden, dat zou 1 1/2 lopen zijn, redelijk steil omlaag. Het heeft hier afgelopen dagen ook veel geregend, dus alles was redelijk glad. Het kwam ons eerlijk gezegd ook wel goed uit :-) Dus direct naar het olifantenkamp. Daar aangekomen eerst een lunch gehad en daarna uitleg. De olifanten die hier zitten hebben op één na allemaal in de houtproductie gewerkt en dat is ze aan te zien. Veel olifanten zijn aardig gehavend en krijgen hier een goede 'oude dag'. De jongste is 4,5 jaar en is een wees die zijn ouders was kwijtgeraakt en daar is ondergebracht. Er zijn in het verleden vanuit hier ook 7 olifanten naar het dierenpark in Emmen gegaan, die daar voor nageslacht hebben gezorgd. Er zit in het kamp een olifant met een hernia, één die blind is aan één oog en één met hartproblemen. De opvang is opgezet door een dierenarts van de overheid die zich het lot van deze olifanten heeft aangetrokken en om die reden de opvang heeft opgezet. De olifanten mogen vanaf ongeveer 15.30 uur het bos in lopen en daar vrij rondlopen. In de ochtend worden ze dan weer naar het kamp terug gebracht. Vreemd genoeg moet de opvang aan de overheid geld betalen om deze olifanten op te kunnen vangen........... ze 'huren' de olifanten als het ware om te kunnen verzorgen.

We hebben de olifanten eten mogen geven, leuk om te doen. Vervolgens mochten we in de rivier twee olifanten helpen wassen. Erg bijzonder om te doen. Bij het weggaan nog een donatie gedaan aan het olifantenkamp. Zulke initiatieven zijn er helaas niet veel. Ook mochten we nog een teakboom planten, net als iedere gast aan het kamp.

Vervolgens naar het hotel gebracht. Dream Villa, klinkt aardig, maar is net een oud Engels landhuis, beetje 'vergane glorie'. Ondertussen is een één of andere roeptoeter na 3 uur preken door een luidspreker gestopt en staat een paar straten verder al een half uur een hond te blaffen of zijn leven er vanaf hangt. Het lijkt wel of we thuis zijn in Elshout, ook altijd herrie......

Al met al een erg indrukwekkende dag weer, met name in het olifantenkamp. Geweldig om te zien en mee te mogen helpen met eten geven en 'badderen'.